Google insan kaynakları departmanı yazıldığında göze çarpan ilk kayıt ülkemizdeki çok kullanılan bir sözlükteki bir paylaşım oldu:

‘kendini insan sarrafı zanneden,görüşmeye aldığı insanı maymuna çeviren,aslında mülakata alınan kişinin bölümü hakkında tek kelime dahi bilgisi olmadığı halde öyle imiş gibi davranan,sandalyede öylece oturup içinden dua eden kişiyle kedinin fareyle oynadığı gibi oynayan,”lan işinin de parasının da” dedirten,kendini beğenmiş insancıkların servisi.’

Bu sözler ile bahsediliyor.

Geçenlerde bir arkadaşımla konuşurken konu iş hayatına geldi ve doğal olarak da insan kaynaklarına. İnsan kaynaklarından bahsederken arkadaşımın yüzünün ekşidiğini gördüm. Ben sormadan o anlatmaya başladı. Bir zamanlar staj görüşmesine gitmiş ve kendisini mülakata almışlar ve gerekli şartları sağlayamamış.

Başka bir insan kaynakları mağduru da(!) iş mülakatında ik uzmanının 5 yıl sonrasında kendinizi nerede görüyorsunuz sorusu yönelttiğinden bahsetti. Bu cümleyi okurken dahi insanın aklında birçok şey beliriyor ancak bu soru direk bireylere yöneltildiğinde net cevaplar alınamıyor. Mülakatta bireyler kendilerini net şekilde ifade edemeyince iş görüşmesi doğal olarak olumsuz sonuçlanıyor.

Bu durum karşısında bireyler eksikliği kendilerinde aramak yerine günah keçisi olarak başkalarını seçmeyi tercih ediyorlar. Bu eksikliği de İK departmanı ortaya çıkarttığı için kurban olarak seçiliyor. Bu durum için İK’cıların yapabilecek çok bir şeyleri olmadığını düşünüyorum. Kendini ifade etmekte zorlanan ne istediğini bilmeyen bir türlü istikrarı sağlayamayan bireyler olduğu sürece insan kaynakları üzerindeki yargılarda değişmeyecektir.